- təəccüblü
- tuhaf
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
təəccüblü
Look at other dictionaries:
təəccüblü — sif. Təəccüb doğuran, gözlənilməz, qəribə, heyrətə salan. Təəccüblü iş. – Həkim təəccüblü z. baxır hacılara tərəf və bir şey başa düşmür. C. M.. Murad üçün ən təəccüblü bu idi ki, bəzi adamlar uşaqdan bezir, tənhalıq arzulayırlar. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əcəb — sif. <ər.> 1. klas. Təəccüblü, qəribə. Oğlan, əcəb olmaz, olsa aşiq; Aşiqlik işi qıza nə layiq? F.. 2. Gülməli, əyləncəli, məzəli, çox qəribə. Zahida, sən ki bilirsən özünü hal əhli; Bir öz əhvalını bilməzsən, əcəb halın var. S. Ə. Ş.. Əcəb … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əğrəb — ə. ən qəribə, ən təəccüblü; daha qəribə, daha təəccüblü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təəccüb — is. <ər.> 1. Qeyri adi, gözlənilməz, qəribə, anlaşılmaz şeydən doğan güclü təəssürat nəticəsində insanda əmələ gələn hal; heyrət. Asəf onları heyrət və təəccüb içərisində Altun qəsrdən çıxardı. M. S. O.. <Nuriyyə:> . . Muradın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əcaib — sif. <ər.> 1. Çox qəribə, çox təəccüblü, qeyri adi, görünməmiş. <Kərəm:> Yolda bir əcaib milçək görmüşəm, onu sizə sazla deyəcəyəm. «Əsli və Kərəm». Əcaib məxluqat görünürdü: kimi buynuzlu və at ayaqlı idi, bəzisi yarıöküz, yarıadam… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çeçin — gəlməx’: (Cəbrayıl) qəribə gəlmək, təəccüblü görünmək. – Sizə çeçin gəlir? … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
etebele — (Bakı) təəccüblü. – Munun işi lap etebeledü, a! … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
əlamət — I (Qax, Yardımlı) təəccüblü. – Ne diyim, helə əlamət işlər olarmı? (Qax) II (Salyan) yaxşı, qəribə. – Bu əlamət çitdi; – Sən yap əlamət adamsan … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qəhəl — I (Biləsuvar, Cəbrayıl, Kürdəmir, Sabirabad, Zərdab) bax qaxal. – Malları qəhələ sal, çərbəndi də bağla (Kürdəmir); – Öküzdəri gəti yığ qəhələ, so:ra get (Cəbrayıl); – Gözəççi kəlləri qəhələ salıf (Zərdab) II (Zaqatala) qəribə, təəccüblü (iş). –… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
naşar — I (Qafan, Laçın) qəribə, təəccüblü. – Dünyada naşar adamlar varmış (Qafan) II (Cənubi Azərbaycan, Şamaxı, Şəki) yalançı. – Əhməd naşar adamdı (Şamaxı) III (Meğri) xeyli, çox. – İdara eşiginə naşar adam yığılmışdı IV (Qazax) nadinc. – Uşax ha döyü … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bul’əcəb — ə. çox əcaib, təəccüblü, qəribə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
